Nu komt de aap uit de mouw...

Hallo allemaal,

Het is alweer bijna een maand geleden sinds het laatste blogartikel en wat is er in de tussentijd veel gebeurd! Ik weet bijna niet waar ik moet beginnen met vertellen. Laat ik daarom een poging wagen. Het begon allemaal vrijdagavond 30 oktober bij KLIA2, de internationale luchthaven van Kuala Lumpur. Die avond vlogen we, een huisgenoot en ikzelf, rond 20.30 uur naar Phuket, een eiland van Thailand. Aangekomen op het vliegveld stapten we in een busje naar het hotel. Het hotel bevindt zich in Patong, een wijk in Phuket. Die avond hebben we nog even de buurt verkend en zijn we op tijd gaan slapen. 's Ochtends zijn we bijtijds opgestaan om een ticket voor een boottour naar Ko Phi Phi Don te kunnen kopen. Aangekomen bij het strand werden we benaderd door een zeer vriendelijk, maar opdringerige Thaise meneer. Hij bood ons aan om op zijn scooter, genaamd Bertha38, mee te liften. Hij wist namelijk een goede verkoper van tickets voor de boottour. Dat aanbod konden we natuurlijk niet afslaan. Aangekomen bij een balie gingen we in onderhandeling over de prijs van de boottour. Helaas konden we het niet met elkaar eens worden over de prijs en zijn we weer weggegaan. We hebben de taxi genomen naar Rassada Harbour. Hier hebben we een ticket gekocht en zijn we op de boot gestapt naar Ko Phi Phi Don, een eiland ongeveer drie uur varen vanaf Phuket. De Phi Phi-eilanden zijn een groep van zes eilanden die onderdeel zijn van de provincie Krabi in Thailand. Nadat we onze spullen hadden gedropt bij het hotel, zijn we het eiland gaan verkennen. 's Avonds zijn we naar het viewpoint gewandeld, het hoogste punt van het eiland. Daar hebben we gekeken naar een absoluut prachtige zonsondergang. 

De volgende dag zijn we met een langstaartboot, een typisch Thais motorbootje, naar Ko Phi Phi Lee gevaren. We waren expres vroeg opgestaan, rond 6.30 uur namelijk, om de drukte op het eiland te vermijden. Rond 10.00 uur komt er namelijk een onwijs grote toeristenstroom op gang. De combinatie van de prachtige schepping en het varen met het bootje maakte het een prachtige morgen. Ik kon er in ieder geval geen woorden voor verzinnen. Rond 7.30 uur ankerde schipper Sunny het kleine bootje voor het strand van Ko Phi Phi, Maya's beach. Gelukkig was het nog rustig op het strand. We waren daar met ongeveer 10 andere mensen. 's Avonds zijn we met de boot weer teruggevaren naar Phuket en vanuit Rassada Harbour hebben we een busje genomen naar de luchthaven van Phuket. 

Maandag gingen we weer naar het werk. Die dinsdag erop, 3 november, stond ik vroeg op, namelijk rond 05.30 uur. Om 7 uur bevond ik mij weer op de luchthaven KLIA2. Die ochtend vloog ik rond half 9 naar Senai Airport in Johor Bahru. In JB bevindt zich het warehouse waar mijn stageopdracht uitvoer. JB ligt ongeveer 350 kilometer ten zuiden van Kuala Lumpur. Later in deze blog zal ik meer vertellen over wat mijn stageonderzoek precies inhoudt. Elke eerste week van de maand bezoek ik dit warehouse. Dit is het tweede bezoek van de in totaal drie bezoeken aan dit warehouse. Het eerste bezoek werd ik met de auto gebracht door een collega. Omdat dat dit keer niet mogelijk was, ben ik met het vliegtuig gegaan. 

Gedurende zo'n bezoek ben ik onder andere bezig met het bestuderen van data en het verrichten van metingen. Ook ging ik bijna elke middag mee met collega's van het bedrijf om te lunchen. Het mooie van Maleisië is dat het een echte eetcultuur is. Overal in het land zijn talloze food courts te vinden met wereldkeukens: Chinese, Maleisische, Indonesische, Indiase, westerse keukens, voor elk wat wils! Veel mensen gaan daarom ook zowel 's avonds als 's middags uit eten. Ook heb ik een keer 's avonds in een seafoodrestaurant gegeten. Dat is toch wel even wat anders dan de oer-Hollandse maaltijden met aardappels, groenten en vlees. Zo at ik bijvoorbeeld een, naar mijn mening, lekkere soep, maar toen bleek er een halve krab in te zitten. Dit bleek dus krabsoep te zijn... Een andere soep zat vol met kleine inktvissen en garnalen. Hmm, jammie! De volgende dag hebben we Indiaas gegeten, Dosa en chappati. Dosa is een gevulde rijst-pannenkoek en chappati is een soort brood. Vrijdag 6 november reisde ik weer terug naar Kuala Lumpur. Die avond ben ik op tijd naar bed gegaan, want de volgende morgen vertrok ik met mijn huisgenoot naar Borneo. Zaterdagmorgen stonden we rond 4 uur 's ochtends op. Ik zeg we, maar ik bedoelde mijn huisgenoot, want ik had me een half uur verslapen. Toen moesten we dus rennen naar KL Sentral, het centrale treinstation van Kuala Lumpur, om de KLIA Express te pakken. Gelukkig waren we nog prima op tijd. Zodoende stond ik dus voor de derde keer in bijna een week bij de vertrekhal van KLIA2! 

Rond half 7 zijn we opgestegen voor een vlucht van ongeveer 2,5 uur naar Sandakan (Borneo). Aangekomen op Sandakan Airport zijn we met de taxi naar het orang-oetanopvangcentrum gegaan. We kwamen daar rond 11 uur aan. Helaas bleken we al te laat voor de voedertijd in de morgen. Toen zijn we eerst naar het neusapencentrum gegaan. Daar waren we net op tijd. Wat een prachtige beesten en wat konden we dichtbij ze staan! Je kon bijna naast de apen gaan zitten om met ze op de foto te gaan, ze stonden het allemaal toe. Toen de voedertijd voorbij was, zijn we teruggegaan naar de orang-oetans. Ook deze konden we van dichtbij zien. Ontzettend gaaf! 's Avonds rond 6 uur zijn we met de bus naar Mount Kinabalu National Park gereisd. Een busreis van ongeveer 5 uur. We kwamen daar aan bij een man die zich 'Jungle Jack' noemt. Hij heeft een hostel aan de voet van Mount Kinabalu. We zijn gelijk gaan slapen. Ik moet wel zeggen dat het de gekste nacht tot nu toe was. We sliepen in een soort verfraaide zeecontainer. 's Avonds hoorde we een raar geluid op het dak van de zeecontainer. Het bleek een aap te zijn. 

De volgende morgen heeft Jungle Jack ons vroeg gewekt, want we gingen Mount Kinabalu beklimmen. Wat was dat een zware klim! 6 kilometer omhoog over een ruw pad. We hebben er ongeveer 4,5 uur over gedaan. We arriveerden toen bij een rustpunt genaamd Laban Rata. Helaas konden we niet naar de top, want de berg was nog gesloten vanwege de aardbeving van ongeveer 2 maanden geleden. Na 1,5 uur pauze zijn we terug naar beneden gegaan. Dat ging een stuk sneller, we hebben daar ongeveer 3 uur over gedaan. Jungle Jack vertelde ons voor het begin van de klim dat er zogenaamde 'showers' voorkomen op de terugweg. Nou die hebben gevoeld ook, want we waren doorweekt toen we eenmaal weer beneden waren. We zijn vervolgens vroeg naar bed gegaan, want we waren vermoeid door de klim. We hebben goed uitgeslapen en rond 12 uur zijn we gereisd naar Kota Kinabalu. Daar hebben we de stad verkend en hebben we in een hostel geslapen. De volgende morgen, dinsdag 10 november, zijn we vroeg opgestaan om met de ferry naar Labuan te varen. Daar moesten we ongeveer 1,5 uur wachten voordat we met de tweede ferry door konden varen naar Muara in Brunei. Rond 15 uur waren we in Brunei aangekomen. Toen hebben we de bus naar de hoofdstad Bandar Seri Bergawan (BSB) gepakt. Daar hebben we de Sultan Omar Ali Saifuddin-moskee bekeken. Een prachtige moskee! Vervolgens hadden we wat gegeten en wilde we met de bus naar Seria. Dat lukte niet, want er ging geen bus meer. De laatste bus was namelijk al om 17.00 uur vertrokken. Toen zijn we met de taxi naar Seria gegaan. Daar hebben we overnacht bij een onwijs gezellig Nederlands gezin! Nogmaals via deze weg ontzettend bedankt voor alle gastvrijheid! De volgende dag, woensdag, hebben we gesupt in de South China Sea. Suppen is een vorm van surfen waar je rechtop op de surfplank staat en je al peddelend voortbeweegt over de golfen. Tegen het middaguur gingen we met de bus terug naar BSB. Daar hebben we een rondvaart gemaakt op de Kampong Ayer (watervillage). Dit is zijn allemaal huisjes die op palen in het water staan, een dorp op het water dus. 

's Avonds vlogen we terug vanuit Brunei Airport naar KLIA2. Donderdag en vrijdag hebben we gewerkt en afgelopen zaterdag hebben we in de luchtbrug gelopen tussen de Petronas Towers. Wat een prachtig uitzicht over de gehele stad! De luchtbrug bevindt zich op 170 meter hoogte. Daar mochten we ongeveer 10 min. in staan. Daarna zijn we naar het observatiedek gegaan op 340 meter hoogte. 

Zo kijk ik terug op een ontzettend mooie tijd tot nu toe, in het bijzonder weer tijdens het schrijven van dit blogartikel. Ik ben nu net over de helft van de stageperiode. Het stageonderzoek, zoals ik al eerder vertelde, heeft betrekking op een warehouse in Johor Bahru. Het onderzoek dat ik uitvoer, gaat over twee hoofdonderwerpen. Allereerst kijk ik hoe de indeling van de pallets in het warehouse zodanig kan worden veranderd, zodat het orderpicken van de producten sneller verloopt. Daarnaast ben ik aan het onderzoeken op welke manier het orderpicken zelf beter kan worden gedaan. Dat zijn de twee dingen waarmee ik bezig ben gedurende de stage. De eerste week van de maand ben ik dan in het warehouse van Johor en de andere drie weken werk in verder aan het onderzoek in het hoofdkantoor in Shah Alam. 

Ik hoop jullie langs deze weg een beetje te hebben verteld over alle dingen die ik meemaak en hoe de stage tot nu toe gaat. 

Groetjes Johan 

Ps. Ik heb lekker veel foto's bijgevoegd dit keer, dus veel kijkplezier toegewenst! :)